نقد و بررسی فیلم اخراجی های 3:
خدا نکند که این فیلم نماینده ما باشد
دیشب برای دومین بار به همراه تعدادی از دوستانم به پای فیلم اخراجی های 3 نشستم تا تحلیلی عمیق تر از این فیلم داشته باشم.
قبل از هر چیز باید بگویم که کارگردان روی سوژه خوب و بکری دست گذاشته بود یعنی شوخی با تبلیغات انتخاباتی اما آیا به واقع می توان این فیلم را نماینده سینمای انقلابی دانست؟
نگاهی به سینما صاحب گیشه در چند سال اخیر به خوبی نشانگر چیدمان فیلم های پر فروش است، شاخص هایی همچو طنز، شوخی های خفیف جنسی و موضوعات عاشقانه به علاوه دو جین بازیگر معروف و شاخص دستمایه بیشتر فیلم های پرفروش به حساب می آید.
اگر در اخراجی های یک و دو به یمن حضور حبیب الله کاسه ساز ما شاهد قصه منسجم بودیم در اخراجی 3 ما هرگز شاهد این نظم هم نبودیم.
اگر اخراجی 1و 2 به « یه دسته حوری از آسمون داره می باره همشون ...» و «واویلا لیلی دوست دارم خیلی» بسنده کرده بود در اخراجی 3 ما شاهد افزایش قابل توجه موزیک در این فیلم هستیم به نوعی که برخی از کارشناسان این فیلم را همچو فیلم های دهه 90 هندی ، موزیکال نامیدند.
اگر در اخراجی های1 مجید سوزوکی به علت عشقش به جبهه رفت و در اخراجی 2 رضویان عاشق یکی از خدمه پرواز شد، شریفی نیا برای تضمین فروش فیلم سطحی خود «ایران» را دستمایه خود قرار داده است، به نحوی که در سکانس درون ماشین، روشن است که وی ضمن دوست داشتن پسر جوان حامی سید، دل در گرو پسر گرینوف نیز دارد.
اخراجی ها را به واقع باید فیلم شریف نیا دانست نه فیلم ده نمکی ، ده نمکی با توجه به اینکه چهره ای جنجالی شناخته می شود در فیلم سه نقش عمده را دارد نخست افزایش فروش فیلم، سپس وی در نقش کانالی برای دریافت حمایت دولتی و رفع اعتراضات به ایفای نقش می پردازد و در انتها وی سعی می کند به زعم نگارنده فیلم منتسب به خود را انقلابی مالی کند، امری که به واقع مانند یک وصله ناجور در فیلم خودنمایی می کند.
شاید اگر ده نمکی دهه 70 ، امروز حضور داشت، همان ده نمکی که به علت حمله به سینما جهت نمایش فیلم «تحفه هند» سقط جنینی را موجب شد، امروز بسیار قاطع تر با فیلم ده نمکی دهه 90 برخورد می کرد.
اما در این بین متاسفانه فضایی به وجود آمد تا امت حزب الله چشمان خود را بر ضعف های اخراجی های 3 ببندند، روشن است در فضایی که عده ای جامعه را مجددا دو قطبی کردند و فیلم جدایی نادر از سیمین را تبدیل به فیلم اپوزیسیون نظام کردند متاسفانه در تکمیل این پازل عده ای از دوستان رسانه ای و غیر رسانه ای هم بر آن آمدند تا در مقابل این فیلم اخراجی ها را الم کنند.
طبیعتاً در چنین فضایی حمایت از فیلم اصغر فرهادی به معنی ضد نظام بودن تفسیر می شد و لذا عده ای به ناچار چشم بر خطاهای فاحش اخراجی ها بستند.به عبارت دیگر برخی به دلیل نبود غذای حلال به خوردن مردار راضی شده بودند.
اما فیلم ده نمکی یک پیام خطرناک دیگر را نیز به همراه داشت که موجب سرد شدن مردم در انتخابات خواهد شد. ده نکی یا به عبارت صحیح تر شریفی نیا در فیلم خود صراحتا می گفت انتخابات سوار شدن سیاسیون بر گرده مردم است و آنان از هر طیف و جریانی به دنبال منافع خود هستند و مردم تنها ابزاری برای قدرت یافتن آنها به حساب می اید؛ البته این حرف جدیدی نیست امثال هخا و ... سالیان سال است که همین حرف را به بیان دیگر تبلیغ می کنند، آنان نیز همان دیالوگ های دباغ و گرینوف ، دعوای زرگری مسئولان و احزاب را بر باقی ماندن بر عرصه قدرت تبلیغ می کنند.
ده نمکی به زعم خود با به استهزا کشیدن دو جمله از حجاریان و موسوی احساس می کند شق القمر کرده است در صورتی که فیلم شریفی نیا به روشنی پیام خود را منتقل می کند.
در بین سیاسیون فیلم اخراجی ها، تنها سید مرتضی فرد مثبتی به حساب می اید فردی که به هیچ وجه دارای مقبولیت عمومی نیست و تنها همان دوستان انصار حزب الهی ده نمکی طرفداران وی هستند افرادی که چندین بار به عنوان گروه فشارخطاب می شوند.
و به واقع چه دردناک است وقتی که فیلم سخیف، سطحی، ضعیف، و ضد ارزش اخراجی های 3 به عنوان نماینده مذهبی ها معرفی شود.
در این بین برنامه هفت با حضور ده نمکی یک نکته دیگر را هم به اثبات رساند و آن اینکه ده نمکی حداقل در بعضی موارد هنوز عوض نشده. ده نمکی وقتی در تنگنا نقد قرار می گیرد دست به پاتک می زند و به هر ریسمانی چنگ می زند تا خود را تبرئه کند اگر از وی درباره سکانس اداره منکرات بپرسی، جایی که مفسدان برای حاجی ایول ایول می گویند وی حتما از آقا زادگان و لزوم برخورد با آنها سخن خواهد گفت.
اگر از وی درباره توهین به شعور مردم سوال کنی وی حتما با قیافه حق به جانب فیلم خود را فیلم مردم دانسته و به فروش آن استناد خواهد کرد.
اگر فیلم وی را ضد ارزش بخوانی قطع به یقین وی بر افروخته به انقلابی مالی هایش اشاره خواهد کرد.
و اگر بیشتر او را به چالش بکشی بعد از توسل و استفاده از سخنان امام ،رهبری و شهدا حتما تو را مریض خواهد خواند همانطور که فراستی را مریض دانست.
البته شاید اشتباه از ما بوده است چراکه برای نقد فیلم باید از ابتدا به سراغ شریفی نیا می رفتیم نه ده نمکی...
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
